Bir kadının üç ömrü vardı.
Sezgilerimize bıraksaydık ve
gözlerinden girebilseydik onu
bilecektik belki. Seçimsiz yaşanmış,
yıpratılmış bir yığın anının kıyısında
susmasını yadırgamayacaktık.
Meraklarımızdan vazgeçebilseydik
ve bu vazgeçiş tümüyle hesapsız
olabilseydi, dönüşsüzlüğü, mesela,
göze alabilseydik… Yarını iptal
edebilseydik… Kemirmeseydi bizi
aynalardaki eksikliğimiz,
katlanabilseydik… Belki, bir ömrü de
biz olabilirdik.
Bu kadının üç ömrü vardı.
Gözlerinde uzak aynalarda kalmış
suretinin izleri.
Kadının bir gönlü vardı; üç ömre
dair -hem hepsi hem hiçbiri-, O da
kendiyle kaldı; bir suret ve bir
isimle çizili.

Halide Velioğlu